Türkiye sanayisinin köklü firmalarından biri olan Konya merkezli Asman Çelik, resmi olarak iflas etti. Otomotiv, tarım, enerji ve gıda sektörlerinde faaliyet gösteren; yüzlerce kişiye istihdam sağlayan şirketin konkordato başvurusu, Konya 2. Asliye Ticaret Mahkemesi tarafından reddedildi. Bu kararla birlikte Asman Çelik için iflas süreci resmen başlamış oldu.
Mahkemeden Kesin Karar: Tüm Tedbirler Kaldırıldı
Geçtiğimiz aylarda geçici ve ardından kesin mühlet alan Asman Çelik, mali yapısını yeniden yapılandırmak için konkordato talep etmişti. Ancak hukuki süreç şirket lehine sonuçlanmadı. Mahkeme, şirketin borçlarını sürdürülebilir biçimde yapılandıramadığına kanaat getirerek konkordato başvurusunu reddetti.
Kararla birlikte:
- Şirketin aldığı geçici ve kesin mühletler kaldırıldı,
- Uygulanan tüm ihtiyati tedbir kararları iptal edildi,
- Tasfiye sürecine geçiş resmileşti.
Üretim Durduruldu, Yüzlerce Kişi Etkilendi
Cıvata, somun, ağır sanayi parçaları ve endüstriyel bağlantı ekipmanları üretimiyle tanınan Asman Çelik, yıllar içinde hem iç pazarda hem de ihracatta güçlü bir konum edinmişti. Otomotiv, tarım makineleri ve enerji altyapı projelerine parça tedarik eden firma, son yıllarda döviz borçları, artan üretim maliyetleri ve daralan sanayi talebi nedeniyle mali darboğaza sürüklenmişti.
İflas süreciyle birlikte:
- Şirketin tüm üretim hatları durduruldu,
- Tedarik sözleşmeleri feshedildi,
- Yüzlerce çalışan işsiz kalma riskiyle karşı karşıya kaldı.
Tedarik Zincirinde Domino Etkisi Bekleniyor
Asman Çelik’in iflası, yalnızca çalışanlarını değil; yüzlerce taşeron, yan sanayi ve hizmet sağlayıcısını da doğrudan etkiliyor. Sektör temsilcileri, şirketin Türkiye çapında onlarca sanayi kuruluşuna parça ve ürün sağladığını, iflasın zincirleme tedarik krizlerine yol açabileceğini ifade ediyor.
Sektör Temsilcileri: “Yapısal Çözüm Şart”
Sanayi sektöründe son dönemde sıklaşan iflaslar ve konkordato başvuruları, üretim ekonomisinin finansal kırılganlıklarına işaret ediyor. Asman Çelik örneği, özellikle enerji maliyetleri, kur baskısı ve yüksek finansman giderlerinin üretici firmalar üzerinde yarattığı baskının çarpıcı bir göstergesi olarak değerlendiriliyor.
